|
|
Wśród
pobłyskujących szkieł |
|
|
Ponieważ nie jest to forma blogu, a ta część jest najbardziej osobista, więcej tylko dla przyjaciół |
||
|
Cóż powoduje człowiekiem, że jest w stanie wydusić z siebie słowa o które sam się czasem nie podejrzewa..... O dziwo większość emocji przeżywa się w ciszy swojego wnętrza. Są jednak chwile gdy jeśli to możliwe, pragniemy ująć w słowa to co miota duszą. Papier zniesie wiele i nawet jeśli nikt nie przeczyta tego co powstało, ta forma kreacji pomaga poznać samego siebie, wyrzucić to co kołacze się natrętnie, jak i komunikować się. Dziś w dobie technologicznych mediów ludzie zapominają po co im zdolność porozumiewania się czy w ogóle mózg. Zmienia się próg czułości sumienia, mentalność, postrzeganie wartości i związany z tym styl życia. Wielu przeżyć nie oddaje żadne słowo, obraz ani dźwięk. Moje teksty mogą być banalne, i nie zadaję sobie pytania czy dobre technicznie. Najważniejsze że wiem co wtedy myślałem, co robiłem, czego pragnąłem i doświadczałem a czego nie. Są jak zdjęcia w albumie, czasem przerysowane lub zamglone. Nie będę wskazywał ścieżek między wierszami które dla każdego odbiorcy powinny być indywidualne i z tego czerpię przyjemność, jak i mam nadzieję obdarowani. |
||